Wandering Minds hebben vaak het idee dat ze ‘er niet bij horen' of ‘er niet helemaal in passen'. Steeds meer volwassenen met AD(H)D maken daarom de keuze om hun leven anders in te richten. Zij gaan voor zichzelf werken, of kiezen er bijvoorbeeld voor om minimalistisch te gaan leven en parttime te werken. Maar ook steeds meer Wandering Minds vertrekken naar het buitenland, op zoek naar vrijheid, rust en ruimte. Zo ook Jasper Buitenhuis; ADHD en ADD coach, die onlangs met zijn vriendin emigreerde naar Portugal. In dit gastblog deelt Jasper zijn verhaal. Waarom emigreerde hij naar Portugal, hoe bevalt dit, en hoe zorgt hij nu voor een inkomen? Lees snel verder 🙂
Van mentale problemen naar ‘een nieuwe ik'
Hoi, ik ben Jasper, 33 jaar en ik woon sinds oktober ’22 in Portugal, in Vila Nova de Milfontes om precies te zijn. Ik ben opgegroeid op de Veluwe, studeerde in Tilburg. Mede door mijn AD(H)D had ik gigantisch veel last van uitstelgedrag en heb ik jaren mentale problemen gehad en heb ik meerdere donkere periodes meegemaakt.
In 2016 ben ik op reis gegaan, iets wat ik eigenlijk al 10 jaar wilde, maar constant uitstelde. Ik dacht dat ik het niet kon, dat het niet voor mij was weggelegd. En zoals in mijn andere gastblog al te lezen was, liep dat een beetje uit de hand. 3 maanden werd 3 jaar, waarvan ik er twee in Australië woonde. Een nieuwe ik was geboren.
Ik help volwassenen met ADD en ADHD, sinds kort vanuit Portugal
Ik heb mijn eigen train- en coachingbedrijf waarbij ik mij richt op mensen met ADD en ADHD. Hierin heb ik mij gespecialiseerd in uitstelgedrag. Juist, echt waar. Ik stel amper nog uit, iets wat ik mij een aantal jaar geleden niet had kunnen voorstellen.
Maar ik ben meer dan alleen mijn werk. Ik heb een fantastische vriendin, Marijke, met wie ik nu 4,5jaar samen ben. Wij hebben geen vaste woon- of verblijfplaats, maar wonen op dit moment in Portugal.
Ik vind het onwijs leuk om te sporten. Ik trek graag mijn hardloopschoenen aan of ga een stukje fietsen. Je kunt mij onwijs blij maken met een hike in een heuvelachtig landschap en ik hou dus van reizen en avontuur. Niet weten wat de toekomst mij precies brengt, vind ik een heel prettig idee. Het liefste ga ik naar een nieuwe plek zonder veel research te doen op google, het onverwachte vind ik heel lekker. Tenminste, als ik dat onverwachte zelf in de hand heb. Als iemand anders mijn plannen in de war schopt, heb ik wat meer moeite om te schakelen.
ADD diagnose
Ik weet niet helemaal meer precies wanneer ik de diagnose ADD kreeg, ik denk een jaar of 11 geleden. Na jaren van problemen, voornamelijk op school, stortte ik in. Ik kon niet meer, was leeg. Mijn moeder had al een aantal jaar het idee dat ik wel eens ADD zou kunnen hebben en zodoende hebben we een test gedaan. Ik voelde mij eindelijk niet gek, er was een naam voor. Wat een opluchting was dat.
Wat er veranderde na de diagnose
De eerste jaren nadat ik de diagnose kreeg, veranderde er niet veel. Ik had het idee dat medicatie een wondermiddel was en dat daarmee de problemen opgelost waren. Het kwam niet in mij op dat ik mijn gedrag ook eens moest gaan aanpassen. Elke week de kroeg in, pakje sigaretten per dag, niet sporten en vaak ongezond eten. Ik deed het allemaal in die tijd. En dan toch raar vinden dat ik niet helemaal goed functioneerde. Ik was ook enorm onzeker, waardoor ik niet snel geneigd was om buiten mijn comfortzone te stappen. Essentieel als je wil groeien en veranderen.
Toch stapte ik uit mijn comfort zone: ik ging op reis…
Dat veranderde toen ik in 2016 op reis ging. Daar werd ik in korte tijd heel vaak uit mijn comfortzone gehaald. Dat was soms doodeng, maar elke keer merkte ik weer dat uiteindelijk niet engs gebeurde. Het tegendeel was waar, ik kreeg steeds meer zelfvertrouwen. Ik verlegde mijn grenzen steeds vaker en besloot op een gegeven moment dat ik al mijn dromen wilde laten uitkomen.
Daarnaast werd ik heel erg geconfronteerd met mijn eigen gedrag. Dingen die in Nederland fout gingen, gingen duizenden kilometers verderop ook fout. Dan kan het maar aan één persoon liggen en dat was ik. Wijzen naar anderen was er niet meer bij. Ik heb daar heel erg geleerd om te kijken naar mijn aandeel en niet constant te wijzen naar anderen. Iets wat ik in Nederland wel vaak deed.
Persoonlijke ontwikkeling
Op een gegeven moment kwam ik in aanraking met persoonlijke ontwikkeling en toen ging het snel. Ik las vele boeken, luisterde podcasts en volgde cursussen. Ik zat volop in de hyperfocus en groeide met de dag. Een nieuwe passie was ontstaan.
Mijn ADD symptomen verdwenen in Australië als sneeuw voor de zon
In 2017 woonde ik voor langere tijd aan de prachtige westkust van Australië. Ik was au-pair van een jongetje van 5. Een paar uur per dag zorgde ik voor hem en voor de rest had ik veel vrij.
Mijn leven was enorm overzichtelijk en rustig. Mijn klachten rondom ADD verdwenen als sneeuw voor de zon. Dat was voor mij het moment dat ik besloot, dit moet voor altijd mogelijk zijn. Hoe weet ik nog niet, maar ik wil deze rust veel vaker.
Toen ik een jaar later met mijn vriendin in Australië was, besloten we om binnen 5 jaar plaats-onafhankelijk te kunnen wonen en werken.
Mijn nekharen gaan recht overeind staan van de datumprikker
Bij terugkomst in Nederland merkte ik eigenlijk al weer vrij snel dat zo’n rustig leven in Nederland voor mij erg lastig is. In Nederland hebben we de neiging alles vooruit te plannen. Spontaan bij iemand langsgaan is amper mogelijk en in Nederland hebben we het meest verschrikkelijke ooit uitgevonden: De datumprikker.
Mijn nekharen gaan spontaan recht overeind staan. Ik snap dat je werk gerelateerd dingen af en toe wil vastleggen. Maar voor de rest? Mag het soms iets spontaner? Ik krijg het idee dat we bang zijn om dingen te missen en daarom overal maar bij moeten zijn. Dus plannen we alles maar vol. Dat is niet wat ik leuk vind en fijn vind en dus ook één van de grootste redenen om te vertrekken uit Nederland.
Ik ben Nederland toch dankbaar
Wel wil ik als kanttekening plaatsen dat ik heel dankbaar ben dat ik in Nederland ben opgegroeid. De basisvoorzieningen zijn zo extreem goed, dat vind je bijna nergens anders. Het is een veilig land en heb een onbezorgde jeugd gehad en daar ben ik heel blij mee. Veel mensen zien dat niet, omdat ze niet beter weten. Ik denk dat we soms wel iets dankbaarder mogen zijn met z’n allen.
Locatie onafhankelijk na 3 jaar; nu woon ik in de zon, tussen de bergen
Het doel van na 5 jaar locatie onafhankelijk zijn, werd behaald in 3 jaar. Dit had ik vooraf nooit voor mogelijk gehouden. Maar door een heel duidelijk doel te hebben en daar alles voor aan de kant te zetten, bereik je dingen eerder dan je zou verwachten.
Het bizarre is, is dat ik in deze jaren ook compleet van mijn uitstelgedrag af kwam. In eerste instantie had ik geen idee hoe dat kwam, ik dacht namelijk dat uitstelgedrag bij mij hoorde. Na veel (zelf-)studie vond ik het antwoord. En dat is waar ik nu mensen mee wil helpen. Stoppen met uitstellen, starten met leven.
Verder hou ik dus van avontuur.
Te lang op één plek zijn verveelt mij snel. Ik wil nieuwe dingen zien, nieuwe mensen ontmoeten en leren van andere culturen. Ik voel mij soms een soort ontdekkingsreiziger, ondanks dat alles inmiddels al te vinden is op google😉.
Ook niet onbelangrijk is dat ik goed ga op een blauwe lucht en een warm zonnetje en ik ben groot fan van bergen en heuvels. Dingen die we in Nederland niet altijd hebben.
In Portugal vind ik rust met mijn ADD-brein
Ik ervaar in het buitenland een bepaalde rust die ik in Nederland niet of nauwelijks kan ervaren. Door de weeks werken we, maar als ik om 3 uur klaar ben dan stop ik ook gewoon. Wij wonen vlak bij één van de mooiste kustlijnen van Europa, dus daar zit ik heel graag. Ik kan uren naar de golven staren. Soms probeer ik, uiteraard tegen beter weten in, een glimp op te vangen van Amerika. Dat ligt dat ergens, heel ver weg, aan het einde van de oceaan.
Ik voel mij hier enorm vrij, slaap goed en voel mij gezond. En wat ik misschien wel het allerfijnste vind is dat ik in het weekend kan kijken waar ik zin in heb. Wil ik thuisblijven, dan doe ik dat. Wil ik hiken? Geen probleem. Lekker een avondje de kroeg in? Gewoon doen. Uiteraard kan dat in Nederland ook, maar op één of andere manier doe je dat minder snel. Zeker niet met anderen. Het spontane is er een beetje vanaf.
Gezellig aan tafel bij backpackers en digital nomads
We zitten hier, in Vila Nova de Milfontes, in een dorp waar een kleine backpacker- en digital nomad community is. Dit zoeken we regelmatig op. Zo ontmoet je sneller gelijkgestemden en niemand staat raar te kijken als je bij vreemden aan tafel gaat zitten. Dat is in Nederland toch ook wel iets anders.
Vanaf Portugal run ik mijn train- en coachingsbedrijf
Ik heb dus mijn eigen train- en coachingbedrijf, Jasperbuitenhuis.nl. Ik begeleid mensen met ADD en ADHD. Hierin richt ik mij voornamelijk op uitstelgedrag. Uitstelgedrag zorgt ervoor dat mensen uitdagingen uit de weggaan en blijven zitten waar ze zitten. Ik wil hen leren dat er een leven is die precies bij je past. Echter ben je een rondje die leeft in een wereld die is ingericht op vierkantjes. Het kost dus soms iets meer zoekwerk om de manieren te vinden die voor jou werken. En als dat een beetje afwijkt van de norm, dan is dat helemaal prima. Het is jouw leven en jij bepaald hoe je dat leeft. Niemand anders. Ik doe dit via masterclasses, mijn podcast, online cursussen zoals “Kick Out Uitstelgedrag”, coachtrajecten en het ADD Passion traject. Voor ieder wat wils, voor ieder budget. Ik wil dat er voor iedereen mogelijkheden zijn om aan hun uitstelgedrag te werken.
“Ik ben hier beter geholpen dan bij PsyQ”
Het gaat goed met mijn coachingsbedrijf. Ik zou bijna zeggen te goed. Ik hoor namelijk regelmatig opmerkingen voorbij komen als ‘ik ben hier beter geholpen bij PsyQ’. Fijn voor mij, maar liever had ik gehad dat het niet nodig was.
Veel mensen met ADD/ADHD hebben het idee niet goed genoeg te zijn. Dat ze het verkeerd doen in deze maatschappij. En dat vind ik jammer. Stuk voor stuk zijn ze ontzettend creatief, hebben out-of-the-box ideeën en een enorm empathisch vermogen. Dat ze wat meer moeite hebben met plannen, organiseren en structuur houden, dat maakt ze toch geen minder mens?
Het langzame leven past bij mij (en mijn ADD-brein)
Het wonen in het buitenland bevalt heel goed. Vooral de snelheid waar hier mee geleefd wordt is wat lager. En daar ga ik goed op. Geen stress bij de kassa’s, ik zie weinig mensen ‘rennen’ op straat. En uiteraard snap ik dat ik zie wat ik wil zien, maar toch heb ik het idee dat deze mensen wat meer in het moment leven.
En zoals al eerder gezegd, de heuvels, de prachtige kustlijn en het heerlijke weer hebben een enorm positieve invloed op mij.
Het leven in Portugal is een stuk goedkoper
Wat ook een hoop druk van de ketel haalt is dat de prijzen hier wat lager liggen. Zeker de huurprijzen zijn een stuk lager. In Nederland hebben we een appartement en hier een heel huis. Toch zijn we hier makkelijk zo’n 500 euro per maand minder kwijt. Dit zorgt ervoor dat je ook minder hoeft te verdienen of meer kunt sparen.
Stress heeft een enorm slechte invloed op het ADHD-brein
Het leven in Portugal past zo goed bij mij, vanwege de rust. Het is overzichtelijk, ik weet wat er van mij verwacht wordt. Er is genoeg tijd en ruimte voor ontspanning. Ik weet inmiddels dat stress een enorm slechte invloed heeft op je AD(H)D-brein. Op elk brein overigens. Ik ervaar hier erg weinig stress en dat zorgt ervoor dat ik veel betere concentratie heb, gefocust kan werken en mijn over het algemeen gewoon veel vrijer voel.
Ik heb in het buitenland echt het idee dat ik mijn brein optimaal kan benutten.
Welke levensstijl past bij jou (en jouw ADHD-brein)?
Als ik andere Wandering Minds een tip mag meegeven, is het: Create your lifestyle, before you create your business. Met andere woorden, ga op zoek naar welke levensstijl het beste bij jouw lijf en brein past en kijk daarna pas verder. Een mooie Ferrari parkeer je ook niet in modderig weiland. Zorg dat je goed zorgt voor je lichaam en geest, creëer een leefomgeving die goed bij jou past.
Neem je ADD/ADHD serieus.
Neem je ADD/ADHD serieus. Het is iets prachtigs, mits je er goed voor zorgt. Om maar even in de auto-metaforen te blijven, je gooit ook geen cola in een benzinetank. Dan werkt ie niet. Verwacht niet dat je lichaam en geest goed werken als je er elke dag troep in gooit. En dan bedoel ik niet alleen qua voeding en drank, maar ook qua gedachten over jezelf. Als jij jezelf constant de grond in boort, dan hoef je niet te verwachten dat je lichaam en geest goed werkt.
Jouw manier van leven is helemaal goed, ook als anderen het niet snappen
Weet dat jouw manier van leven helemaal goed is. Ook als 95% van je omgeving het niet snapt. Wellicht heb je dan niet de juiste mensen om je heen en moet je op zoek gaan naar mensen die jouw manier van leven steunen. Het leven is te kort om constant je leven op een bepaalde manier in te richten in de hoop dat je anderen tevreden stelt. Als jij jezelf niet tevreden kunt stellen, zal je dat bij anderen ook niet lukken.
Durf hierin keuzes te maken, ook al zijn ze spannend. Welke keuze moet jij eigenlijk al heel lang maken, maar stel je constant uit? Dat wat er nu in je opkomt, ga er mee aan de slag. Maak de keuze vandaag nog.
Wat is jouw droom? Ga ervoor!
Tot slot ben ik benieuwd: Waarom droom je van? Stel dat je nu een jaar lang alles zou mogen proberen wat je zou willen, en als het mislukt mag je weer terug naar vandaag. Wat zou je dan doen? Juist, ga daarvoor. Stel het niet uit. Dat is waar je van droomt en dat kun je bereiken. Doen. Geef jezelf een aantal jaar, het hoeft niet allemaal vandaag. Ik help je er graag mee!
