Dit is een gastblog, geschreven door Bas Rozestraten.
Jarenlang werkte ik in een kantoortuin met flexplekken. Iedere dag een andere collega naast me, al zat ik vaak aan hetzelfde bureau. Gek genoeg een bureau aan het gangpad waar veel mensen langs liepen. Vaak was er afleiding, ik ving alle gesprekken op en zag aan de blikken van de collega’s en sales-managers hoe de pet stond. Ik zie mezelf daar nog zo zitten in herinnering. Nu begrijp ik dat ik een soort spons was voor alle vibes, energie en stemmingen om mij heen. Het leek wel alsof de meeste mensen een toneelstukje aan het opvoeren waren. Iedereen maakte zich druk over zijn of haar eigen stukje en vooral iedereen die hen tegenwerkte. Ik ving het allemaal op. En iedereen maar denken dat ik afgesloten was.
Afgesloten was ik wel van mezelf, want ik was dus meer met de omgeving bezig. Soms zat ik wel in een autofocus, alles uitgedacht. Dat dan weer in presentaties aan het zetten of in e-mails die anderen zouden moeten overtuigen. Daar was ik veel mee bezig, met anderen duidelijk maken wat logisch was in mijn hoofd. De logica paste alleen vaak niet in de omgeving of bij het dogma waar de anderen naar leefden. Regelmatig kreeg ik de feedback dat ik niet goed te volgen was. De gesprekken met de managers die ik sprak waren warrig. “Ik hoor dat je wat zegt maar ik kan je niet volgen”. Uiteindelijk ben ik dankbaar voor dit soort feedback. Het maakte het besef dat ik mocht ontwaken.
Het ontwaken uit een wereld en zelfbeeld dat lang veilig was en niet meer functioneel bleek te zijn. Alles bedenken zonder bewust in verbinding te staan met de omgeving. Vergelijkbaar met het ontwaken in de ochtend als je besluit nog even lekker te snoozen met het alarm. Je begrijpt dat je op mag staan, dat de nieuwe dag zich aandient en zakt nog even weg in de wolk van een droom. Het dekentje om je heen, zacht en comfortabel. Totdat je wakker schrikt en in paniek ziet dat je al op de fiets had moeten zitten om nog op tijd te komen. De paniek kwam en was er ineens op het werk omdat ik begreep dat ik jarenlang met alles om mij heen bezig was geweest. De ander die dit of dat niet begreep. Het management dat verkeerde keuzes maakte. De e-mails die niet goed werden gelezen en begrepen. Kortom, paniek omdat ik begreep dat dit zo heel veel energie kostte. En het louterende besef dat ik het anders mocht gaan doen.
Zoals het vaak gaat, als je klaar bent voor een volgende stap, dan komt er iets op je pad. Het was een collega die mij een boek aanraadde. “De 7 eigenschappen” van Covey. Ik begon met lezen en begreep direct dat ik dit graag op school of van mijn ouders had geleerd. Het eerste stuk wat ik mocht gaan leren en begrijpen was iets wat heel simpel is en waar toch weinig mensen zich echt bewust van zijn. Laat staan het toepassen. Wie ben ik in het grotere geheel?. Het klinkt nu onwerkelijk voor mij, wel was het zo. Ik voelde mij overal verantwoordelijk voor. Vanuit betrokkenheid, gevoel van onrecht, aanvoelen van emoties en de prikkels om mij heen. Wat ik leerde was de “Cirkel van Invloed” te begrijpen. Wat het is om echt betrokken te zijn. Niet meer betrokken bij zomaar alles om mij heen en dus wel bij mijzelf.
Als je je bewust bent waar je invloed op hebt en waarop niet, dan kan je beter kiezen waar je energie heen mag. Vanuit mijzelf voelde ik toen beter aan hoe ik een ander kon benaderen en wanneer ik mij vooral niet meer druk hoefde te maken als ik er geen invloed op had. Ik legde de verantwoordelijkheid en het eigenaarschap zo bij de ander neer. Het resultaat was dat ik minder snel overprikkeld raakte. Er ontstond meer overzicht en werkte effectiever. Leerde ik dat van de een op andere dag? Het is net als het snoozen van je alarm als je nog zo comfortabel ligt te slapen. Je begrijpt dat je moet opstaan en wakker mag worden en toch……..
De 7 eigenschappen – Stephan R. Covey
De 7 eigenschappen die jou succesvol maken – Sean Covey (Zoon van)
